2. Chronika 30 vo 36

2. Chronika 30 vo 36

30 Hiskia het ganz Israel und Juda benachrichtiget und het au Brief a Ephraim und Manasse gschribe. Sie solle zum Hus Jehovas in Jerusalem kumme, um des Passa fir Jehova, d Gott Israels z fiire.

2 Allerdings hei der König, syni füehrende Männer u alli in Jerusalem Versammlete, ds Passah im 2. Monet z fiire.

3 Si heis nämlech nid chönne zur reguläre Zyt fiire, wüu sech nid gnue Priester gheiligt hei und ds Volk no nid in Jerusalem isch zämecho.

4 Der König und alli Versammlete hei das Vorgehe für richtig ghalte.

5 Si beschlosse also, i ganz Israel – vo Beërscheba bis Dang – bekannt z gäh, dass d Lüt zum Passah für Jehova, de Gott Israels sötte cho, nach Jerusalem, denn me het's gmeinsam nid so gfiiret, wi's im Gsetz steit.

6 D Kurier sin mit de Brief vum König un de fihrende Männer durch ganz Israel un Juda un vukündet im Uftrag vum Kenig: "Ihr Israelite, kehrt zue Jehova um, em Gott Abrahams, Isaaks un Israels, damit er sich am Iberräscht, wo dr Kenig vu Assyrien entkumme isch, wider zuewändet.

7 Sin nit we öiri Vorfahre un äiri Brüeder. Sie ware Jehova, däm Gott ihrer Vorfahre, untreu, un drum het er se zumene Bild vum graue gmacht, we ihr ja sähn.

8 Seid nid eigensinnig wie öui Vorfahre. Unterwerfed eu Jehova. Kummt zue sinem Heiligtum, des sa fir immer gheiligt het, un dient äirem Gott Jehova, dmit sich si glähene Zorn vu äich abwändet.

9 Wenn ihr zue Jehova umkehrt, so wäre de, de äiri Brüder un Buebe gfange halte, Erbarme mit ne hän, un sie wäre i däm Land zruckkehre, denn Jehova, aicha Gott, isch mitehlend un barmherzig. Wenn ihr zue nem umkehrt, wird er si Gsicht nit vu äich abwände.

10 So hend d Kuriere vo Stadt zu Stadt durs Gebiet vo Ephraim und Manasse zoge, ja bis uf Sebulon. Aber me het sech über si luschtig gmacht und het si verspötet.

11 Einzelne us Ascher, Manasse und Sebulon hei sech jedoch demüetiget und si nach Jerusalem cho.

12 D Hand vum wahre Gottes war au in Judas, um sie z vereine, dmit sie usführt hän, was dr Kenig un di fihrende Männa im Uftrag Jehovas agordnet hän.

13 Im 2. Monet het sech z Jerusalem e grossi Mönsche versammlet, um ds Fäscht vo dr ungsäuerte Brot z feschte. Es si sehr vil zämme cho.

14 Si hei sech dra gmacht, d Altäre in Jerusalem z besitige, u si hei aui Röucherautäre entfärnt und werfe si is Kidrontal.

15 Am 14. Tag vom 2. Monet hei si ds Passahopfer gschlachtet. Wüu sech d Prieschter und d Levite hei gschämt, hei si sech gheiligt und brandopfer zum Huus Jehovas bracht.

16 Sie nähmä ihri gwohnte Plätz i, we im Gsetz vu Moses, däm Ma vum wahre Gottes vorgschriebe. Denn hei d Prieschter ds Bluet gschprängt, wo d Levite ihne hei a d Altar.

17 Vieli vo de Versammlete hei sech nid gheiligt gha und d Levite hei d Uufgab gha d Passahopfer für alli z schlachte wo nid dri gsi si um se für Jehova z heilige.

18 Vieli us em Volk – vor allem us Ephraim, Manasse, Isachar u Sebulon – ässe das Passah, obwohl si sech nid gereinigt hei. Das isch gäge d Vorschrifte gsy. Hiskia het jedoch für si bätet: "Möge Jehova, wo guet isch, Nachsicht hei mit

19a jedem, der si Herz vorbereitet het, Jehova, den wahre Gott, d Gott vu sinere Vorfahre, z sueche,c au wenn er nit nohch rem Massstab dr Heiligkeit greinigt worde isch.

20 Jehova het Hiskia erhört und em Volk vergabe.

21 D Israelite wo in Jerusalem si gsi, hei also siebä Täg lang ds Fäscht vo dr ungsäuerte Brot gfiiret und het sech sehr freue. D Levite u d Prieschter predige Jehova jede Tag u schpilte für Jehova lut uf ihrne Inschtrumänt.

22 Hiskia het aune Levite gredt, wo Jehova mit Umsicht dient hend, Muet zue. Während em ganze sibetägige Fäscht aesse, opferte Gmeinschaftsopfer und hei dankt Jehova, dem Gott ihrer Vorfahre.

23 Dänn beschlosse alli Versammlete, ds Fäscht für sibä Täg z verlängere, und me het no einisch siebä Tag fröidig wyter gfyret.

24 König Hiskia vor Juda het für die Versammlete 1000 Stier u 7000 Schoof bi gstüürt u di füehrende Männer 1000 Stier u 10'000 Schoof. E grossi Mängi Prieschter heiliget sech.

25 Alli Vsammlete us Juda, wo Priester, d Levite und alli Versammlete us Israel fröit sech, o di aasässige Frömde, wo us em Land Israel si cho, u die, wo z Juda läbt hei.

26 In Jerusalem herrscht grossi Fräid, denn sit dr Ziit Salomos, dr Bueb David, dr Kenig vu Israel, het`s so öppis in Jerusalem nimi ge.

27 Schliesslich sin di levitische Prieschter ufgschtande un segnet d Volk. Gott het ihri Schtimm ghärt un ihr Gbet schtiegt zue sinere heilige Wohnig zum Himmel, uf.